Przejdź do zawartości

Piotr Wawrzyk

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Piotr Wawrzyk
Ilustracja
Piotr Wawrzyk (2022)
Państwo działania

Polska

Data i miejsce urodzenia

31 grudnia 1967
Kielce

Doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: prawo wspólnotowe, europejskie procedury decyzyjne, polityka wewnętrzna i wymiar sprawiedliwości UE, polityka azylowa i migracyjna UE
Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Doktorat

2006 – nauki o polityce
Wyższa Szkoła Humanistyczna im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku

Habilitacja

2014 – nauki o polityce
Uniwersytet Warszawski

Nauczyciel akademicki
instytut

Instytut Europeistyki Uniwersytetu Warszawskiego

Piotr Wawrzyk w Sejmie RP (2018)

Piotr Sylwester Wawrzyk (ur. 31 grudnia 1967 w Kielcach[1]) – polski politolog, prawnik, nauczyciel akademicki, publicysta i polityk, doktor habilitowany nauk społecznych, wykładowca Wydziału Nauk Politycznych i Studiów Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 2018–2019 podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, następnie do 2023 sekretarz stanu w tym ministerstwie, poseł na Sejm RP IX kadencji.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Działalność akademicka

[edytuj | edytuj kod]

Ukończył studia na kierunkach stosunki międzynarodowe i prawo na Uniwersytecie Warszawskim[2]. W 2006 został doktorem nauk humanistycznych na podstawie rozprawy Polityka wewnętrzna Unii Europejskiej, stopień ten uzyskał w Wyższej Szkole Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku[3].

W trakcie pierwszego przewodu habilitacyjnego pojawiły się zarzuty, że w 2011 w pracy Sądy cywilne w procesie integracji europejskiej, mającej być jego rozprawą, skopiował jeden z rozdziałów bezpośrednio z pracy swojej studentki[4]. Powołana na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW komisja kierowana przez Tadeusza Mołdawę uznała, że sporny fragment miał tylko wartość informacyjną, a nie naukową, a tym samym trudno określać to jako plagiat[5]. W 2013 rada wydziału podjęła uchwałę o zamknięciu przewodu habilitacyjnego[4].

Stopień doktora habilitowanego nauk społecznych uzyskał na tym wydziale w 2014 na podstawie rozprawy Problemy modernizacji procesów integracji europejskiej w ramach działań Unii na rzecz współpracy państw członkowskich w zwalczaniu przestępczości międzynarodowej[3]. Został adiunktem w Instytucie Europeistyki na Wydziale Nauk Politycznych i Stosunków Międzynarodowych Uniwersytetu Warszawskiego. Pracował również na uczelniach w Kielcach i Pułtusku[3].

W pracy naukowej i badawczej specjalizuje się w problematyce współpracy międzynarodowej i europejskiej w zakresie bezpieczeństwa wewnętrznego, międzynarodowego, a także europejskiego prawa cywilnego i rodzinnego oraz systemów prawnych państw europejskich[6].

Pracował m.in. w Biurze Komisji Sejmowych Kancelarii Sejmu oraz Zespole Prawnym Departamentu Integracji Europejskiej Ministerstwa Rolnictwa i Rozwoju Wsi. Uczestniczył w negocjacjach akcesyjnych z Unią Europejską[2], pełnił funkcję eksperta do spraw realizacji zobowiązań akcesyjnych. Współpracował z Departamentem Legislacji Europejskiej Urzędu Komitetu Integracji Europejskiej. Brał udział w pracach komisji sejmowych i senackich zajmujących się wdrażaniem prawa Unii Europejskiej do polskiego porządku prawnego. Do 2009 był ekspertem Komisji do Spraw Unii Europejskiej[7].

Był częstym komentatorem w głównym wydaniu Wiadomości, w wieczornym paśmie informacyjnym TVP Info oraz w Telewizji Republika. Jego felietony pojawiały się na łamach tygodnika „Sieci” oraz dzienników „Rzeczpospolita” i „Super Express”.

Działalność polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Przez kilkanaście lat należał do Polskiego Stronnictwa Ludowego[8]. 2 lutego 2018[9] został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, odpowiadał za sprawy parlamentarne, prawne, traktatowe, konsularne, dotyczące Narodów Zjednoczonych oraz praw człowieka[2]. W wyborach parlamentarnych w 2019 uzyskał mandat posła IX kadencji z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu kieleckim, otrzymując 6750 głosów[10]. W związku z tym wyborem ustąpił z funkcji w MSZ. 27 listopada 2019 powrócił do MSZ w randze sekretarza stanu. Powierzono mu sprawy związane z członkostwem Polski w UE, prawne, prawno-traktatowe, dotyczące Narodów Zjednoczonych oraz konsularne i parlamentarne[11].

W grudniu 2020 został kandydatem na stanowisko rzecznika praw obywatelskich rekomendowanym przez Prawo i Sprawiedliwość[12]. 21 stycznia 2021 jego kandydatura została zaakceptowana przez Sejm („za” zagłosowało 233 posłów, „przeciw” 219, a 1 wstrzymał się od głosu)[13]. Senat odrzucił jego kandydaturę 18 lutego 2021 („przeciw” zagłosowało 51 senatorów, „za” 48, a 1 wstrzymał się od głosu)[14]. W marcu 2021 wstąpił do Prawa i Sprawiedliwości[15].

Afera wizowa

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Afera wizowa.

31 sierpnia 2023 premier Mateusz Morawiecki odwołał go z funkcji wiceministra spraw zagranicznych[16]. Wawrzyk nie wystartował w wyborach parlamentarnych 15 października 2023 roku. Według oficjalnego oświadczenia powodem odwołania go z funkcji wiceministra spraw zagranicznych był „brak satysfakcjonującej współpracy”[17]. Według informacji medialnych odwołanie miało być związane z aferą wizową[18][19][20], w której zarzuca się korupcję podczas przyznawania wiz do Polski[21]. Według innych doniesień medialnych (m.in. Gazety Wyborczej) Wawrzyk miał być jedynie kozłem ofiarnym[22]. Przed próbą samobójczą Wawrzyk napisał w liście pożegnalnym, że "nie zrobił nic złego, chciał pomagać ludziom bez względu na barwy polityczne i zapłacił za to najwyższą cenę", oraz że "nie jest łapówkarzem". W nocy z 14 na 15 września 2023 roku trafił do szpitala po usiłowaniu popełnienia samobójstwa przez podcięcie sobie żył nadgarstków[23][24]. W styczniu 2024 po przedstawieniu mu przez prokuratora delegatury Prokuratury Krajowej w Lublinie zarzutów przekroczenia uprawnień w celu osiągnięcia korzyści majątkowej przez inną osobę oraz udostępnienia informacji osobie nieuprawnionej, został zatrzymany przez funkcjonariuszy CBA[25] w ramach śledztwa dotyczącego płatnej protekcji w związku z przyspieszaniem procedur wizowych.

Wybrane publikacje

[edytuj | edytuj kod]
  • Sprawy wewnętrzne i wymiar sprawiedliwości w Unii Europejskiej, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2006, ISBN 83-7059-741-6.
  • Polityka UE w obszarze spraw wewnętrznych i wymiaru sprawiedliwości, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2007, ISBN 978-83-60501-37-5.
  • Współpraca celna w Unii Europejskiej, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60807-71-2.
  • Współpraca policyjna a system informacyjny Schengen II, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2008, ISBN 978-83-60807-63-7.
  • Bezpieczeństwo wewnętrzne Unii Europejskiej, Wydawnictwa Akademickie i Profesjonalne, Warszawa 2009, ISBN 978-83-61408-51-2.
  • Sądy cywilne w procesie integracji europejskiej, Aspra, Warszawa 2011, ISBN 978-83-7545-283-9.
  • Przestrzeń wolności bezpieczeństwa i sprawiedliwości Unii Europejskiej, Poltex, Warszawa 2012, ISBN 978-83-7561-256-1.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Strona sejmowa posła IX kadencji. [dostęp 2022-04-25].
  2. a b c Podsekretarz stanu ds. parlamentarnych, prawnych, traktatowych, konsularnych, Narodów Zjednoczonych i praw człowieka – Piotr Wawrzyk. msz.gov.pl. [dostęp 2019-04-16].
  3. a b c Dr hab. Piotr Sylwester Wawrzyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI PIB) [dostęp 2019-11-10].
  4. a b Cezary Łazarewicz: Kopista z Uniwersytetu. wprost.pl, 2013-11-03. [dostęp 2018-01-15].
  5. Magda Mieśnik: Oto nowy wiceszef MSZ. wp.pl, 2018-02-02. [dostęp 2019-11-10].
  6. Dr hab. Piotr Wawrzyk. Instytut Europeistyki UW. [dostęp 2019-11-11].
  7. Dr hab. Piotr Wawrzyk. prawoiinstytucjeue.uw.edu.pl. [dostęp 2019-11-11].
  8. Angelina Kosiek: Wiceszef MSZ chce się zapisać do PiS w Świętokrzyskiem. Wcześniej długo był działaczem PSL. wyborcza.pl, 2020-12-04. [dostęp 2020-12-18].
  9. Piotr Wawrzyk podsekretarzem stanu w MSZ. onet.pl, 2018-02-02. [dostęp 2018-02-02].
  10. Wybory do Sejmu i Senatu Rzeczypospolitej Polskiej 2019. pkw.gov.pl. [dostęp 2019-10-31].
  11. Nominacje dla nowych wiceministrów spraw zagranicznych. gov.pl, 2019-11-27. [dostęp 2019-11-28].
  12. Wiceminister kandydatem PiS na RPO. polsatnews.pl, 2020-12-28. [dostęp 2021-02-18].
  13. Sejm zdecydował ws. RPO. Są wyniki głosowania. wprost.pl, 2021-01-21. [dostęp 2021-02-18].
  14. Piotr Wawrzyk nie zostanie Rzecznikiem Praw Obywatelskich. Senat nie wyraził zgody. gazeta.pl, 2021-02-18. [dostęp 2021-02-18].
  15. Piotr Wawrzyk wstępuje do PiS. „To partia, która mi odpowiada”. wp.pl, 2021-03-04. [dostęp 2021-03-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-03-05)].
  16. Piotr Wawrzyk nie jest już wiceszefem MSZ. Resort potwierdza. money.pl, 1 września 2023. [dostęp 2023-09-01].
  17. Piotr Wawrzyk odwołany z MSZ. Powodem decyzji premiera "brak satysfakcjonującej współpracy" [online], TVN24, 1 września 2023 [dostęp 2023-09-10].
  18. Afera wizowa w MSZ. Wawrzyk "rzucony na pożarcie". "Morawiecki dalej będzie straszył" [online], TOK FM, 8 września 2023 [dostęp 2023-09-10].
  19. CBA węszy w MSZ. Gorąco wokół odwołanego wiceministra Piotra Wawrzyka [online], Rzeczpospolita [dostęp 2023-09-10].
  20. Afery wizowej ciąg dalszy. W tych krajach były nieprawidłowości [online], Businessinsider, 8 września 2023 [dostęp 2023-09-10].
  21. Na czym polega „afera wizowa”? [online], oko.press [dostęp 2023-09-10].
  22. Wojciech Czuchnowski, Paweł Wroński, Afera wizowa. Dymisjonowany wiceszef MSZ Piotr Wawrzyk był kozłem ofiarnym [online], wyborcza.pl, 13 września 2023 [dostęp 2023-09-13].
  23. Piotr Wawrzyk trafił do szpitala. "Stan bardzo poważny" [online], www.eska.pl [dostęp 2023-09-15].
  24. Piotr Wawrzyk: To nie było załamanie, to była po prostu próba samobójcza [online], tysol.pl [dostęp 2023-11-12].
  25. Aleksander Główczewski, Były wiceminister spraw zagranicznych Piotr Wawrzyk zatrzymany przez CBA [online], wiadomosci.com, 17 stycznia 2024 [dostęp 2024-01-17] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]